மழையும் மல்லிகையும்

கோடை வெயிலின் தாக்கம் தாங்காமல் மக்கள் தவித்தனர். மரங்கள் காய்ந்து, இலைகள் உதிர்ந்து, பூமி வெடித்துக்கிடந்தது. குடிக்க தண்ணீர் இன்றி, உண்ண உணவு இன்றி, உயிர்கள் வாடின.

அந்த ஊரின் எல்லையில் ஒரு சிறிய குடிசை. அதில் வசித்தவள் மல்லிகா. அவள் கணவனை இழந்தவள். தன் மகள் மயிலுடன் தனிமையில் வாழ்ந்து வந்தாள். மல்லிகாவிற்கு ஒரு அழகான மல்லிகைச் செடி இருந்தது. அந்தச் செடியை அவள் கண் போல் பாதுகாத்து வந்தாள்.

ஒவ்வொரு நாளும் காலையில் எழுந்து மல்லிகைச் செடிக்கு நீர் ஊற்றி, அதன் அருகில் அமர்ந்து பாட்டுப் பாடுவாள். அந்தச் செடி பூத்துக் குலுங்கும் போது, மல்லிகாவின் மனம் மகிழ்ச்சியில் நிறையும். அவள் பறிக்கும் மல்லிகைப் பூக்களை விற்று, அதில் வரும் சொற்ப வருமானத்தில் தன் மகளை படிக்க வைத்தாள்.

ஒரு நாள், ஊரின் பெரிய மனிதர் ஒருவர், மல்லிகாவின் குடிசைக்கு வந்தார். அந்த மல்லிகைச் செடியின் அழகில் மயங்கிய அவர், அதை தனக்கு விற்றுவிடும்படி மல்லிகாவிடம் கேட்டார். மல்லிகாவிற்கு அந்தச் செடியை விற்றுவிட மனமில்லை. ஆனால், அவரின் பிடியில் இருந்து தப்பிக்க வேறு வழியும் தெரியவில்லை.

வேறு வழியின்றி, அந்தச் செடியை அவருக்கு விற்றுவிட்டாள். அந்தப் பணத்தில் அவளுக்கு ஒரு வீடு வாங்கித் தர வேண்டும் என்று மல்லிகா கேட்டுக்கொண்டாள். பெரியவர் சம்மதித்தார்.

மறுநாள், மல்லிகைச் செடியைப் பெயர்க்க வந்தவர்கள், அதை வேரோடு பிடுங்கி எடுத்துச் சென்றனர். மல்லிகா செடியைப் பார்த்து கதறி அழுதாள். அந்தச் செடியின்றி அவளால் வாழவே முடியாது போல இருந்தது.

மல்லிகைச் செடி பெரியவரின் வீட்டிற்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டது. அவர் அதை தன் வீட்டுத் தோட்டத்தில் நட்டு வைத்தார். ஆனால், எவ்வளவோ முயன்றும் அந்தச் செடி பூக்கவே இல்லை.

பெரியவருக்குப் புரிந்தது. அந்தச் செடி மல்லிகாவின் அன்பையும், பாசத்தையும் பெற்றே பூத்தது என்று. மறுநாள் அவர் மல்லிகாவின் வீட்டிற்குச் சென்று நடந்ததை எல்லாம் கூறினார்.

மல்லிகாவை அழைத்து வந்து, தன் வீட்டுத் தோட்டத்தில் இருந்த மல்லிகைச் செடியைப் பராமரிக்கும் பொறுப்பை அவளிடம் கொடுத்தார். மல்லிகா மகிழ்ச்சியுடன் அதை ஏற்றுக்கொண்டாள்.

மறுநாள் முதல் மல்லிகை தினமும் சென்று மல்லிகைச் செடிக்கு நீர் ஊற்றி, அதன் அருகில் அமர்ந்து பாட்டு பாடினாள். சில நாட்களிலேயே அந்தச் செடி மீண்டும் பூத்துக் குலுங்கியது.

பெரியவர் தன் தவறை உணர்ந்து மல்லிகாவிடம் மன்னிப்பு கேட்டார். அவளுக்கு ஒரு வீடு வாங்கித் தந்தார். மல்லிகா மகிழ்ச்சியுடன் தன் மகளுடன் புதிய வீட்டிற்கு குடிபெயர்ந்தாள்.

அன்று முதல் அந்த ஊரில் எப்போதும் மழை பொய்க்கவில்லை. மல்லிகைச் செடியும் மல்லிகாவும் மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்ந்தனர்.

இந்தக் கதை உங்களுக்குப் பிடித்திருக்கும் என்று நம்புகிறேன்!